Pierwszy IRONMAN od czasu nastania ery COVID-19. IRONMAN TALLIN -ESTONIA (którego miało nie być)

---

By regie young | 15 września, 2020 | Category Wydarzenia

 

Pierwszy IRONMAN od czasu nastania ery COVID-19.

IRONMAN TALLIN -ESTONIA (zawody których miało nie być)

Wstęp.

Jestem triathlonistą amatorem od niemal 10 lat ale to już większość z moich czytelników wie.

Endutrition.pl to blog life-stylowy, który skupia się na propagowaniu sportów wytrzymałościowych i to niemal w każdym ich wydaniu, ale ja głównie rywalizuję w dyscyplinie jaką jest triathlon. Dodatkowo mój focus dotyczy poza zdrowym stylem życia tematu odżywania, które szczególnie podczas uprawiania tego typu dyscypliny odgrywa kluczową rolę.

Triathlon zdobywa popularność na całym świecie a od kilku dobrych lat w naszym kraju przechodzi ogromny bum. Jest to bardzo wymagająca, czasochłonna oraz nie da się ukryć droga pasja ale może dlatego właśnie przez swą elitarność zdobywa tak wielką rzeszę pasjonatów ? Triathlon to jedna z nielicznych dyscyplin olimpijskich w których na starcie podczas jednych zawodów amatorzy mogą praktycznie stanąć obok siebie na linii startu z profesjonalistami i najwybitniejszymi postaciami tego sportu (jego gwiazdami).

Czy ktoś może sobie wyobrazić piłkarza amatora, który spotyka się na boisku lub mija się w korytarzu wychodząc z szatni ze swoim idolem Lionelem Messim? Bardzo mało prawdopodobne. Ja podczas swojej amatorskiej kariery już kilkakrotnie miałem okazję spotkać, przywitać się czy nawet chwilę porozmawiać z największymi gwiazdami tej dyscypliny. To między innymi sprawia, że na całego pochłonęła mnie rywalizacja w pływaniu, jeździe na rowerze oraz biegu.

Ok, do rzeczy. Nie znam triatlonisty zawodowca czy amatora, który gdzieś tam by nie marzył o starcie chociaż raz w życiu na Mistrzostwach Świata na dystansie pełnym tzw. IRONMAN (3,8km pływania, 180km jazdy rowerem, 42,2km biegu) gdzie aż lub tylko 2000 najlepszych na całym świecie zawodowców wraz z amatorami staje co roku do walki o tytuł. Zawody te rozgrywane są od ponad 40 lat w październiku na Hawajskiej wyspie Kona gdzie poza samym morderczym dystansem na zawodników czeka bardzo wymagający tropikalny klimat o którym krążą legendy.

Te zawody to Św. Graal niemal każdego triatlonisty.

COVID -19 vs IRONMAN

W momencie kiedy świat stanął na głowie i zaczęto wprowadzać ograniczenia do naszego codziennego życia, postanowiłem mimo wszystkich przeciwności realizować to co miałem w planie. Oczywiście mówię tutaj o dziedzinie swojego życia jaką jest sport. Od marca kiedy niemal wszystko zostało zamrożone a prawie wszystkie imprezy sportowe odwołane byłem pełen nadziei, że mój główny start czyli Mistrzostwa Świata na dystansie Half IRONMAM 70.3 w Nowej Zelandii mimo wszystko nie są zagrożone. Tym bardziej, że ich termin przypadał na koniec roku. Byłem niemal pewny, że do tego czasu wszystko się ustabilizuje i te zawody na pewno się odbędą. Wątpliwości nabrałem kiedy  takie eventy jak Olimpiada letnia czy Tour de France zostały bezceremonialnie odwołane. Niemniej jednak robiłem nadal swoje. Trening to część procesu i on poza kondycją fizyczną pozwala zachować zdrowie, równowagę psychiczną więc era Covid -19 w jakimś sensie nie burzyła mojego procesu. Oczywiście należało się zaadoptować do nowej rzeczywistości. Koniec końców Nowa Zelandia została oficjalnie przeniesiona na 2022 rok, więc musiałem konieczne znaleźć sobie alternatywę aby rok i sam trening nie poszedł na marne. Gdy poczułem, że praca oraz dyspozycja ciągle rośnie to po po konsultacji pomyślałem, że może zamiast startować na dystansie o połowę krótszym warto by w tym trudnym roku jednak pójść pod prąd i przygotować się do dystansu pełnego. Jeżeli taki gdzieś w ogóle się odbędzie? Monitorując doniesienia WHO oraz organizacji IM znalazłem wyścig, który nie został usunięty ze sportowego kalendarza Był to IRONMAN Kazachstan, który miał się odbyć pod koniec sierpnia 2020.

Ten kierunek obrałem jako cel i miejsce startu. Niestety w regulaminowym terminie czyli na 40 dni przed startem oficjalnie z powodu trudnej epidemiologicznie sytuacji w Kazachstanie event również odwołano. Zrobiło się nieciekawie. Jedyny IRONMAN, który jeszcze ostał się w kalendarzu na 2020 rok to był IRONMAN Tallinn w Estonii. Po drodze odwołano takie kultowe imprezy jak IM Kalmar Szwecja, IM Klagenfurt Austria, IM Barcelona czy IM Italy Emilia-Romagna.

Na mapie świata oraz Europy poza IM Tallin nie buło żadnej konkretnej daty zawodów, które mogły by się jeszcze odbyć w tym „chorym” roku.

Padło na Tallin i tego się trzymałem uparcie aż do końca.

KWARANTANNA

Na moje szczęście IM jako organizacja wybrał maleńki kraj- Estonię jako pole do przetestowania nowych regulacji dotyczących bezpieczeństwa i zasad higieny podczas eventów – zawodów triatlonowym pod logiem „kropka nad M”. Estonia jako kraj w Europie z jedną z najmniejszych ilością zachorowań na Covid-19 utrzymał organizację imprezy co prawda z przesuniętym terminie ale jednak. Nastąpiło natomiast bardzo dużo zmian w regulaminie, które dotyczyły obostrzeń oraz regulacji co do zachowania bezpieczeństwa uczestników oraz organizatorów.  

O moim „turystycznym” pobycie w Tallinie i dobrowolnemu poddani się kwarantannie poniżej.

Na niemal 30 dni przed startem, mój udział w zawodach w Tallinie stanął pod znakiem zapytania. Otóż w tym czasie w Polsce sytuacja dynamicznie zaczęła się pogarszać i codziennie notowaliśmy po kilkaset nowych przypadków zachorowań a to spowodowało w konsekwencji, że nasz kraj trafił na czerwoną listę krajów o najwyższym współczynniku zainfekowanych. Tym samym z tego tytułu nastąpiły ograniczenia naszych obywateli w poruszaniu się po krajach unii europejskiej. Od tej chwili wjeżdżając między innymi do Estonii musiałem liczyć się na odbycie kwarantanny. Aktualizacja danych odbywa się co 2 tygodnie a informacja których krajów dotyczy ta regulacja wyświetlana jest na stronach rządowych. Nie miałem złudzeń, że sytuacja w ciągu najbliższych dni ulegnie poprawie więc podjąłem od razu decyzję o dużo szybszym wyjeździe tak aby po 14 dniowej kwarantannie jeszcze parę dni przed zawodami móc być „wolnym” i bez przeszkód odebrać pakiet startowy oraz dopełnić wszystkich przedstartowych procedur.

Jedyna rzecz, która nie pozostawiała mi spokoju to kwestia mojej izolacji a raczej pobytu w samotności. Nie chodzi mi tu o izolację sensu stricte bo do takiej nie byłem oczywiście zmuszony ale martwił mnie fakt, że na ten wyjazd muszę udać się sam. Nigdy nie było takiej sytuacji aby na zawodach z cyklu IM nie było ze mną mojej drugiej połowy a wspólny niemal 20-dniowy pobyt poza krajem nie pozwalał jej na wybranie urlopu wypoczynkowego którego i tak w sumie nie miała. Dodam tylko, że ja sam wybrałem każdy dzień mojego urlopu co do jednego. No cóż pewne rzeczy wymagają poświecenia.  

Sama kwarantanna to nic wyjątkowego. Kwarantanna nie oznacza pełnej izolacji. Otóż można opuszczać miejsce zamieszkania ale w uzasadnionych sytuacjach. Kwestia zakupów, spaceru czy w moim przypadku samego trenowania nie była problemem. Oczywiście w takich sytuacjach wszyscy liczą na zdrowy rozsadek zainteresowanych. Żaden organ typu policja nie sprawdzał czy przebywam pod adresem czasowego zamieszkania. Mimo tego że wypełniałem przesyłane przez organizatora kwestionariusze rejestracyjno – zdrowotne aż trzy razy.

Życia nocnego w Tallinie wam nie opiszę bo PUB’y czy dyskoteki to ostatnie miejsca o jakich w ogóle mogłem pomyśleć, tym bardziej 2 tygodnie przed tak ważnym startem. Mimo wszystko przez ten długi okres czasu zobaczyłem w tym mieście naprawdę bardzo dużo. Doskonałym pomysłem było wzięcie przeze mnie 2 rowerów (przypomnę, że podróż z Polski do Estonii przez Litwę i Łotwę pokonałem autem. Łącznie to około 1450 km w jedna stronę Wrocław- Tallin).

Otóż drugi rower służył mi za pojazd do komunikacji tym samym unikałem wszelkiego rodzaju transportu publicznego i nie mecząc za bardzo nóg mogłem pozwiedzać to interesujące miasto.

 

TALLIN CITY

Tallin to oczywiście stolica Estonii, która sama w sobie jest bardzo ciekawa z jej okazałą i piękną starówką. Miasto położone jest dokładnie nad Zatoką Tallinśką należącą do morze Bałtyckiego. Tallin zamieszkuje około 450 tyś mieszkańców co stanowi prawie ¼ całej populacji Estonii. W tym ciut skandynawskim mieście jest niemal wszystko co kto sobie zażyczy. Doskonała komunikacja: autobusy, tramwaje, trolejbusy oraz hulajnogi 😉. Lotnisko oddalone jest od centrum miasta jedynie o 12km. Jest ogromny port z bezpośrednimi promowymi połączeniami ze Sztokholmem, Helsinkami oraz Sankt Petersburgiem.

Nie będą pisał o wszystkich miejscach, które odwiedziłem, ale wrzucam trochę fotografii więc sami zobaczcie. Ja jestem pod dużym wrażeniem tego miasta. Ze względu na kwarantannę spędziłem tu jak wiecie sporo czasu i myślę, że mogę dużo o nim powiedzieć. Stolica bez korków to coś co od razu rzuca się w oczy. Dużo przestrzeni, terenów zielonych oraz oczywiście zabytków. Dodam, że ten kto jest fanem sauny jak ja powinien odwiedzić przede wszystkim najstarszą ponad 120 letnią saunę KALMA SAUN. Ciekawy jestem jego wrażeń po tej wizycie ?😊

Interesująca jest stara część portowo przemysłowa i jej obecne nowe wydanie z zaadoptowanymi i odnowionymi loftami w których mieści się niezliczona ilość kawiarni, restauracji oraz galerii zachowanych w fajnym niekiedy industrialnym klimacie. To miejsce to Noblessner. Zresztą główna arena zawodów IRONMAN TALLIN.    

Põhja. Dzielnica gdzie pomiędzy blokami pamietającymi lata komunizmu można jednak pospacerować po parkach i ścieżkach niemal przy plaży zatoki Tallińskiej. Polecam ten rejon jako dobre logistycznie miejsce do zakwaterowania przed i po starcie. Jest gdzie potrenować, zrobić zakupy, zjeść oraz blisko do głównej areny zmagań oraz mety IM.

Piękna starówka ze wzgórzem Toompea i extra widokiem na niemal wszystkie strony miasta. Dodam tylko, że stare miasto zostało wpisane na listę światowego kulturowego dziedzictwa ludzkości UNESCO.

Summa summarum mogę z czystym sumieniem zarekomendować turystycznie Estonię i jej stolicę Tallinn.

 

Zawody IRONMAN Tallinn 2020

O przebiegu samych zawodów poniżej. Kto nie jest zainteresowany zapraszam od razu do „podziękowań” oraz krótkiego podsumowania.  

Na wstępie chciałbym wyrazić uznanie i szacunek dla organizatorów, że pomimo trudności jakie powoduje obecna sytuacji epidemiologiczna stanieli oni na wysokości zadania. Z Ain Alar Juhanson’em race directorem, którego miałem okazję poznać osobiście oraz całą rzeszą nieocenionych wolontariuszy na czele. Oczywiście były sytuacje, które nastręczały trudności i przysparzały trochę dodatkowego stresu samym startującym. Niemniej jednak nie do końca miał na to wpływ sam organizator. Chodzi mi głównie o zmiany, regulacje oraz uzupełnienia dokumentacji rejestrowej przed samym wyścigiem. Tydzień przed startem okazało się, że wprowadzono spore uwolnienie tzw. zielone światło dla uczestników z krajów objętych czerwona listą – kwarantanną. W rezultacie tych poluzowań mogli oni przybyć na zawody pod warunkiem przeprowadzenia 2 testów na obecność Covid-19.  1 w swoim macierzystym kraju a 2 już na miejscu w Estonii. Dodam tylko, że za jedyne 86€ !

Okazało się więc, że mogłem swój pobyt skrócić do minimum ale podkreślę, że niczego nie żałuję. Ponad dwa tygodnie pozwoliło mi nasiąknąć atmosferą tego miasta i na pewno poznać je dużo lepiej niż ktoś kto przylatuje na 3 dni przed zawodami. Dodatkowo znajomość trasy rowerowej czy biegowej stanowi spory atut.

Lista zmian i nowych formalności związanych ze startem w zawodach IM oraz IM 70.3:

formularz zdrowotny wraz z informacją o pobycie czasowym (miejscu zakwaterowania),

brak welcome banquet / pasta party,☹

QR code do odbioru pakietu,

indywidualny time slot do rejestracji i obioru numeru, chipa oraz pozostałych rzeczy będących wyposażeniem pakietu startowego,

indywidualny time slot do rejestracji w strefie T1 oraz T2,

brak możliwości wejścia do strefy T2 rano przed samym startem !

indywidualny bus transport- time schedule dla poszczególnych numerów startowych,

brak ciepłego posiłku w strefie finishera ☹

To mniej więcej w skrócie wszystkie wprowadzone zmiany z którymi obecnie musimy się liczyć na zawodach z serii IRONMAM.

O samym starcie.

Nie ukrywałem, że jechałem powalczyć o slota ( kwalifikacje na Mistrzostwa Świata na Kona na Hawajach w 2021).

Pływanie

Miało być poniżej 1h wyszło jak wyszło. Najbardziej wietrzny dzień i pofalowane jezioro Harku nie pomogło w złamaniu godziny, ale czas 1:03:48 dał mi ostatecznie 14 miejsce w Kat. czyli bez zarzutu.

T1: 00:03:11 bez zarzutu. Nic szybciej bym nie zrobił no może mógłbym szybciej pobiec od wyjścia z wody do roweru ale było po deszczu a trawa w T1 bardzo śliska i nie chciałem ryzykować upadku tym bardziej na samym początku wyścigu.

Rower

Spore rozczarowanie co do moich planów i oczekiwań. Miało być dużo poniżej 5h a tu wiatr pokrzyżował moje plany. Średnia 36km/h nie pozwoliła na pojechanie zgodnie z planem. Niemniej jednak tu trzeba wyciągnąć wnioski gdyż konkurencja mocno „odjechała”. Panowie w wieku 40-44 lat polecieli na swoich TT dużo, dużo szybciej. Czasy 4:45 były na porządku dziennym a to dla mnie przepaść i bardzo boli skoro rower jest moją ulubioną konkurencją tego trójboju a samo kolarstwo moją pasją. Dodatkowo powiem, że moja średnia moc NP wygenerowana podczas całych 180km to 232W. Wstydu nie ma, ale to okazało się dużo za mało. Taki dokładnie był mój plan na ten wyścig – średnia moc około 230W. Pytanie czy ci co mnie wyprzedzili generowali moc pod 250W i więcej ? Nie do końca mi się chce w to wierzyć dlatego potrzebuję głębszej analizy tej części wyścigu. Mam już pewien plan jak tego dokonać. Może istotą jest tu kwestia mojej pozycji, której dawno nie zmieniałem i nie weryfikowałem, ale nie chcę doszukiwać się powodu mojej słabszej jazdy w aerodynamice. Natomiast jeżeli tu właśnie mogę zaoszczędzić 2 lub 3 minuty to warto bo to + mocna noga i średnia około 250W przyniesie z pewnością pożądany efekt i dużo szybszą jazdę.

Samo odżywianie na rowerze uważam za wzorowe no może poza chwilą między 120-165 kilometrem kiedy to miałem mały problem z deficytem H2O ale z powodu Covid ograniczono strefy AID Station z 3 do 2 na jednej 90km pętli. Nie wiem po co, ale taki był fakt. Na szczęście upału nie było.

T2: 00:02:06 Super. Nawet siku w expresowym tempie bo prawie połowa w spodenki 😊 Tu byłem 3 w kat. 40-44 czyli na pudle 😊

Bieg

Tutaj nic dodać nic ująć. Biegłem z premedytacją i ciut z musu bez zegarka. A każda ponad 10km pętla wyszła po 4:45 – 4:46min/km. Takie tempo dało mi ostatecznie wynik maratonu 3:22:24 i 19 wynik biegu w kat. W pewnym momencie na trasie byłem nawet w TOP 10.

Powiem tak, że mimo ukończonych 7 typowych maratonów biegowych to poza życiówką 3:11 podczas Orlen Warszawa maraton był to mój najszybszy maraton w życiu. Samo się jednak nie zrobiło bo trasa w Tallinie jest bardzo wymagająca. Bardzo dużo podbiegów i zbiegów. Bieganie po szutrze, bruku starego miasta, ścieżkach w parku oraz głównych asfaltowych ulicach miasta. Moja ciężka półroczna praca metodyczna i przede wszystkim systematyczna realizacja planu biegowego przyniosła efekt w postaci takiego wyniku biegu. Ten etap triathlonu do tej pory zawsze był moją piętą achillesową. Koniec z tym gdyż widzę teraz, że mogę biegać dużo szybciej i to nawet po spędzonej godzinie w wodzie i niemal pięciu na rowerze.

Gdyby ktoś miał wątpliwości to tak, to jest flaga niepodległej Białorusi.

Ogólnie start oceniam bardzo pozytywnie i uważam, że warto było zrobić wszystko aby w Tallinie jednak mimo przeciwności losu wystartować. Wynik ostateczny 09:33:31 jest super bo to mój PB na dystansie długim i to pobity przy trudnych warunkach atmosferycznych aż o 23 minuty. Niedosyt pozostaje bo misja nie została jeszcze zakończona !

Niemniej jednak sukces długo wyczekiwany poparty i osiągnięty bardzo ciężką pracą podobno smakuje lepiej? Ok jeżeli to mam być niebo w gębie i wisienka na torcie to jeszcze poczekam i odpowiednio się do tego przygotuję.

Finish Time 09:33:31  OVERALL 74/967

CATEGORY M40-44 16/120

Swim 67/14  time 01:03:47

T1 37/ 8 time 00:03:11

Cycle 165/ 37 time 05:02:03

T2 18/ 3 time 00:02:06

Run 64/ 18 time 03:22:23

PODZIĘKOWANIA  (a raczej ich brak)

Czas by podziękować za w sumie udany start ale ja nie mam komu ? Nie ma komu dziękować bo niby za co ? Przecież sobie nie wypada ? Aż takim egoistą to ja nie jestem 😊

Sam to zrobiłem, tak dokładnie: IRONMAN FINISHER TIME: 09:33:31,

sam siedziałem na tej cholernej kwarantannie,

sam przygotowywałem sobie posiłki, rozpisywałem suplementację i to nie tylko przez ostatnie 2 tyg. przed startem ….w końcu mój blog to endutrition.pl

to ja a nikt inny o 5:30 od października do końca marca 2020 startowałem na indoor cycling,

sam wracałem po wieczornym bieganiu na ślepo bo nie lubię biegać z czołówką,

pokochałem jogę. Pewnie bez wzajemności ale tak to jest podczas miłości platonicznej,

nikt inny za mnie tylko ja sam zapier… w izolacji gdy nastała era COVID-19 a wszyscy, no może większość została sparaliżowana,

sam trenuję bo nie mam trenera i przynajmniej nie ma na kogo zwalić winy gdy coś by nie poszło ale jednak poszło i to zajebiście no może prawie bo jednak zabrakło kropki nad i a nie nad M 😊 !

Trenerem jestem sam dla siebie od paru lat ale nie ukrywam, że to mega obciążające szczególnie psychicznie. Jedynie konsultuję czasem coś niecoś z (Huzarem). Tak przy okazji to kto by ze mną wytrzymał tym bardziej, że ja bardzo lubię eksperymentować, ale tylko na sobie !

Poza jogą, którą pokochałem jest jeszcze jej instruktorka (Sylwia), którą pokochałem na długo przed zanim „przyszła do mnie” joga.

Czasem potrzeba żeby ktoś sprowadził nas sportowo na ziemię i od tego mam takich kumpli jak (Robert i Marcin), którzy są w tym niezawodni i za każdym razem gdy mają okazję to na treningach czy zawodach spuszczają mi solidne manto.

Trenować też trzeba mieć gdzie. Więc Marcin z CTS na pewno mi w tym sezonie nie przeszkadzał a wręcz odwrotnie 😊

Poza czynnikiem ludzkim w mojej dyscyplinie dużą rolę odgrywa sprzęt a raczej jego niezawodność i dlatego trzymając się zasady, że kto na wszystkim się zna to tak naprawdę gówno się zna. Nie będę przecież dziękował panu (Jankowi) bo to ja sam go nachodzę i zawracam mu cztery litery najmniejszą pierdołą dotyczącą roweru.

Oczywiście tak serio to dzięki Wam wszystkim za zdalny doping. Dziwnie było startować gdy nie ma nikogo bliskiego czy znajomego przy trasie, ale sama świadomość, że kibicujecie i śledzicie mój wyścig na live trackerze dodawała mi mocy.

PODSUMOWANIE.

Masz cel zrób to sam ! Za ciebie nikt tego nie zrobi, nikt go nie zrealizuje i nie spełni twojego marzenia. Tutaj musisz być egoistą.

Nie wypadało nie wspomnieć wszystkich powyżej, ale dziękuję oczywiście sobie i zabieram się do pracy bo nikt za mnie tego nie zrobi. Pamiętaj staraj się skończyć to co zacząłeś a moja misja nie została jeszcze zakończona. „Nie dotarłem jeszcze do mety, ale jestem już bliżej niż wczoraj.”

 

Allez !