Koniec z tym TRIATHLONEM ! Enea IRONMAN 70.3 Gdynia 2019 były moimi ostatnimi zawodami triathlonowymi !

---

By regie young | 15 sierpnia, 2019 | Category Wydarzenia

Koniec z tym TRIATHLONEM ! Enea IRONMAN 70.3 Gdynia 2019 były moimi ostatnimi zawodami triathlonowymi !

Tak to prawda postanowiłem, że to będzie mój ostatni start ale oczywiście w tym roku 😊

Dlaczego ostatni o tym poniżej w obszernej relacji z niedzielnych zawodów oraz całego wyjątkowego sportowego weekendowego święta nad Bałtykiem.

Jak większość z was wie zawody IRONMAN mają już swoją markę, której historia sięga ponad 40 lat a przez ostatnią dekadę zawody z logo kropki nad M przechodzą niesamowity bum działając na wyobraźnię ludzi którzy chcą sprawdzić się sami ze sobą i zdobyć przy tym tytuł człowieka z żelaza – inaczej IRONMAN’a.

Do tego jednak droga jest długa, ciężka i głównie aby ułatwić triathlonowym śmiałkom to zadanie federacja a raczej  komercyjne przedsiebiorstwo jakim jest IRONMAN postanowiło wprowadzić dystans, który stanowiłby próbę przed ukończeniem pełnego dystansu czyli ponad 4km pływania, 180km jazdy rowerem, 42km biegu. W sumie 226km co daje jakieś 140,6 mil.

W naszym kraju od 5 lat rozgrywane są jedyne takie zawody pod auspicjami IRONMAN.

Jest to sportowy event rozgrywany na połowie tego dystansu czyli 113km (70.3 mil). Stąd nazwa IRONMAN 70.3. Zawody na kolokwialnie mówiąc połówce cieszą się na świecie nie mniejszą popularnością jak pełny IRONMAN a nawet zaryzykowałbym stwierdzenie, że nawet większą a to z racji swojej dostępności. To znaczy szerszej rzeszy amatorów triathlonu, którzy mogą się zmierzyć na początku swojej kariery z krótszą wersją tego legendarnego dystansu. Niemniej jednak zawody te zyskały również dużą rangę wśród profesjonalistów, ponieważ na dystansie IM 70.3 rok do roku odbywają się mistrzostwa świata a zdobycie tytułu lub stanięcie na stopniach podium to ogromny prestiż, wyróżnienie oraz związane z tym inne profity głównie dotyczące zawodników kat. PRO.

Wspomnę tylko dla przykładu, że podczas ubiegłorocznych mistrzostw świata rozgrywanych w RPA startowało w sumie 4500 osób (kobiet oraz mężczyzn) a podium w kategorii Pań wyglądało identycznie jak niecałe 2 miesiące później podczas legendarnych Mistrzostw Świata IRONMAN na wyspie Kona na Hawajach.

1. Daniela Ryf CHE

2. Lucy Charles GBE

3. Anne Haug DEU

Nasza Gdynia bez wątpienia przez lata zapracowała sobie na organizację oraz kontynuację takich zawodów jak IRONMAN 70.3

Jednak aby takie zawody zostały przyznane – zorganizowane, tylko jeden bóg czyt. (Michał Drelich – dyr. IM Polska) wie ile wymogów należy przed tym spełnić !!!

Rok temu Polskę odwiedziła obecnie najlepsza triatlonistka świata Szwajcarka Daniela Ryf natomiast w tym roku org. przeszli samych siebie zapraszając na start Niemca Jana Frodeno, który już za życia stał się legendą tego sportu oraz niekwestionowanym mistrzem nad mistrze.

Jan w niedzielę jak to Jan zrobił oczywiście swoje. Ustanowił niesamowity rekord trasy, pokazał wspaniałe i mega profesjonalne podejście oraz otwartość w kontakcie z fanami. Wielu profesjonalnych sportowców powinno wziąć u niego lekcje również i w tym temacie. Ten facet doskonale wie, że w sporcie zawodowym bez fanów możesz szybko zginąć a wynik sportowy to nie wszystko.

Ok. o Frodo nie będę się rozpisywał bo wspominały o nim niemal wszystkie sportowe media w kraju i za granicą.

Skupię się wiec na sobie :😉

Enea IRONMAN 70.3 Gdynia 2019 to niewątpliwie jedne z najlepszych moich zawodów odkąd zająłem się tym sportem.

Nie chodzi tu tylko o wynik sportowy, gdyż miałem oczywiście już lepszy start w życiu jak np. CHALLENGE ROTH 2017 na dystansie długim gdzie wskoczyłem do zacnego grona zawodników którzy „połamali: czas 10:00h na dystansie 226 km – IRONMAN. Wracając do startu w Gdyni to głównie  chodzi mi o całokształt. Atmosfera, pogoda, organizacja, wolontariusze, ludzie – kibice, znajomi oraz rodzina na trasie a także niewątpliwie udany start oraz pełna satysfakcja z wykonanej pracy nie tylko tej niedzielnej.

Dodatkowo smaczkiem tego weekendu była możliwość spotkania ludzi zarażonych tą samą co ja pasją. Możliwość rozmowy z tymi którzy w kraju są w jakimś sensie inspiracją w mojej drodze zwanej IRONMAN. Wymienie tutaj m.in. takie postaci jak:

Trener/zawodnik Rafał Medak, zawodnik AG Rafał Herman – dzięki panowie za spotkanie i możliwość wymiany doświadczeń oraz wasze cenne rady.

Redaktor/ dziennikarz / zawodnik AG Łukasz Grass – Nie ma lepszego gościa któremu wystarczy raptem 8 min. do konkretnej motywacji 😊

Alex de Boer owner of Dare2Tri company and DEBOER swim suits brand.

Mateusz K. za doping na ostatnim kilometrze pół maratonu !

P.S. Było w końcu to 4:00min/km ? Czy nie ?  Bo na oczy nie widziałem 😊

Łukasz W. Dzięki ! On już wie za co 😉

Wszystkie te pozytywne rzeczy zapadną na długo w mojej pamięci.

Krótko o samym starcie.

Zwody IRONMAN 70.3 Gdynia to był mój drugi start w sezonie o znaczeniu priorytetowym czyli tzw. A1.

Pierwszy miał miejsce na początku czerwca podczas SLT Poznań w extremalnym 38°C upale. Okazał się niestety a może właśnie stety kompletnie nieudany? No może do etapu rowerowego wszystko szło zgodnie z planem ale triathlon to 3 dyscypliny i kończy go zawsze bieg 😊

Z porażki trzeba wyciągać konkretne wnioski i w Gdyni takie dokładnie zostały wprowadzone w życie. Wyszło tak jak miało wyjść czyli Ok. OK ? Tak, tak niedzielny start oceniam pozytywnie na 4+ bo pomimo tego, że sam wyścig uważam za bardzo udany wiem jednak, że mogę jeszcze poprawić sporo rzeczy aby było jeszcze lepiej i jeszcze szybciej.

Oczywiście miałem swoje założenia – plan co do samego wyścigu. Czasu jako takiego z góry sobie nie zakładałem. Parafrazując słowa naszego mistrza od skoków Adama M. chciałem po prostu dobrze wystartować i mieć z tego satysfakcję. Z wyliczeń wychodziło, że wynik poniżej 4:30h jest jak najbardziej realny pomimo nie najłatwiejszej trasy rowerowej ale z doświadczenia wiem, że wyliczenia to tylko cyfry a realia bywają zupełnie inne. Raz jeszcze podkreślę, to co mówię za każdym razem znajomym. Triathlon to nie dyscyplina halowa i poza nami samymi dużą rolę odgrywają czynniki zewnętrzne na które tak naprawdę nie mamy wpływu.

W skrócie poniżej okrojona wersja mojego planu na wyścig z 11 sierpnia 2019:

1. Przelecieć równo mocno wszystkie dyscypliny jednak z czuciem na rowerze oraz mocnym rozpoczęciem biegu i długim finiszem rozpoczętym już na 5km do mety.

2. Start bez pomiaru (tzw. bez zegarka z GPS. pulsometru, WAT, ect.).

3. Odżywianie. Mała zmiana spowodowana wyższą temperaturą. Więcej płynów niż pokarmów stałych. Suplementacja min. co 25 mim.

4. Walka nie o czas lecz o jak najlepszą pozycję w kat AG M40-44.

5. Czerpanie radości z udziału w największych zawodach triathlonowych w kraju oraz z możliwości rywalizacji na tej samej trasie z największą gwiazdą tej dyscypliny.

6. Motto na start (Pomimo bólu staraj się uśmiechać).

7. Próba walki o slot (kwalifikację na mistrzostwa świata IM 70.3 Taupo w Nowej Zelandii w roku 2020).

Plan został wykonany w 99 %.  Dlaczego pozostawiam 1% ? Ano dlatego, raz jeszcze podkreślę, że czuję, iż jest jeszcze możliwość poprawy w kilku aspektach. Mam już dojrzałość i 7 letnie doświadczenie w tym sporcie. Mam również doskonałą samo świadomość gdzie są rezerwy a gdzie już pewnych rzeczy nie przeskoczę. W Gdyni startowałem z kontuzją, która ciągnie się już za mną ponad 3 miesiące. Została ona oczywiście wcześniej zdiagnozowana bo takich rzeczy nie można lekceważyć. Gdy usłyszałem, że to zapalenie ścigana w stopie a nie jak przypuszczałem złamanie zmęczeniowe postanowiłem jednak w Gdyni wystartować, ponieważ cały rok przygotowywałem się do tego startu a gdy ortopeda zalecił mi odpoczynek i terapię przeciążonego stawu ziołami to była to w tym momencie jedna z bardziej optymistycznych informacji jakiej mogłem się spodziewać przed wyjazdem na te zawody 😊

Teraz to już mogę się zając stopą i spokojnie poddać ją rehabilitacji. Jestem spokojny ponieważ wiem jaką drogą zmierzać aby pomimo upływających lat następował jeszcze u mnie stały progresywny postęp. W ogóle nie czuję się wypalony i to jest moja największa wygrana w tym roku !!!

Pewny jestem, że mogę jeszcze startować wiele lat i być szybszym a tym samym podążać krok po kroku za swoimi marzeniami o których większości z was raczej nie muszę przypominać.

Dla każdego triathlonisty Św. Graal jest tylko jeden !

Podsumowanie:

Enea IRONMAN 70.3 Gdynia 2019. Super event pod każdym względem.

Nie wiem czy org. nie podnieśli sobie za wysoko poprzeczki zapraszając w 2018 Danielę Ryf a w tym roku samego Jana Frodeno?  Trzeba tylko trzymać za nich kciuki w przyszłym roku.

W kuluarach Michał Drelich szepnął, że ma już pomysł na rok 2020. Aż strach się bać 😊

Mój start podsumowywałem powyżej ale dodam jeszcze, że kolejny raz z rzędu udało mi się wywalczyć slot / kwalifikację z na Mistrzostwa Świata tym razem w Nowej Zelandii.

Podkreślę, że kwalifikację wywalczyłem (nie otrzymałem) z tzw. roll down. Co to znaczy ?

Już wyjaśniam:

Gdynia otrzymała od organizacji IRONMAN 40 slotów/ kwalifikacji/ przepustek dla najlepszych zawodników na przyszłoroczne mistrzostw świata, które zostały podzielone na wszystkie kategorie wiekowe w zależności od ilości startujących zawodników i zawodniczek w danej kategorii. Oczywiście jak to zazwyczaj bywa w najsilniejszej kat M40-44 w której ja rywalizuję wystartowało najwięcej bo około 363 mężczyzn na 2100 startujących zawodników co daje ponad 17% ogólnej liczy wszystkich startujących. Drugą równie obleganą kat. wiekową jest M35-39 z której wypadłem 2 lata temu 😉 Właśnie z powodu tak dużej liczby startujących mojej kategorii przyznano „aż” 6 takich slotów. Wiadomo 40 lat minęło i pojawił się u nas facetów syndrom wieku średniego. Trochę się niektórym pozmieniały priorytety. Jeden składa na wymarzony motor Harley-Davidson a drugi startuje w triathlonie i kupił sobie w tej samej cenie rower TT 😊

Dla porównania w zawodach w Gdyni wzięło udział ogółem 250 kobiet. To i tak ogromny postęp. Pamiętam czasy gdy kobieta na trasie triathlonu to był wyjątek. Brawo dziewczyny tylko tak dalej będziecie nas lepiej rozumieć 😊

W związku z tym „nam” 40 latkom przypadło 6 zaproszeń na przyszłoroczne mistrzostwa świata. Kto nie odebrał slota. Można to zrobić tylko osobiście temu przepadało prawo startu a slot przechodził na kolejną osobę która uplasowała się zaraz po nim w klasyfikacji generalnej. Takie są ścisłe zasady zgodne z regulaminem WTC IM. Odbywa się to wszystko na specjalnej ceremonii wg. specjalnego protokołu.

Ja miałem już drugi raz okazję poczuć to niesamowite szczęści i odebrać  tzw. przepustkę do Triathlonowego raju. Przypomnę tylko, że na mistrzostwa w RPA w ubiegłym roku załapałem się na ostatniego slota i dokładnie tak samo było w tym roku 😊. Więc byłem już raz na Mistrzostwach Świata w 2018 roku i pouczyłem ten smak rywalizacji z najlepszymi na świecie i powiem wam, że  chcę to przeżyć po raz kolejny !!!

W tym wypadku przysłowie że „Apatyt rośnie w miarę jedzenia” jest jak najbardziej adekwatne.

Jednak droga do tego celu nie była usłana różami. W Gdyni startowałem już po raz 5 ale pierwsze 3 moje starty były kompletnie nieudane:

1. Wypadek / kraksa i DNF,

2. Poważna kraksa na tydzień przed startem. Wystartowałem „poszlifowany”, poobijany i oklejony jak egipska mumia i koniec końców podczas półmaratonu ledwo doczłapałem się do mety,

3. Defekt w rowerze na 80 km trasy. Ukończyłem oczywiście zawody ale straciłem na wymianie koła około 10min.

Jeden z moich kolegów zaraz po kwalifikacji do Nowej Zelandii napisał do mnie …. Gratulacje ! Ale z Ciebie to jest fuksiarz – farciarz !

Chciałem powiedzieć, że wyznaję zasadę, że nigdy nie ma w życiu przypadku – fuksa. Ja w to nie wierzę. Tym bardziej w sporcie. Można mieć trochę szczęścia ale jak to mówią ono sprzyja lepszym. Wszystko jest jednak następstwem czegoś. Trzeba mieć marzenia (cel) ale one się same nie spełniają trzeba po prostu je spełnić ! Zawalczyć o nie !

Przecież wygrywają w LOTTO tylko ci co w nie namiętnie grają kupując losy. Nie wypełniając zakładu nie możesz liczyć na wygraną. Proste !

Zatem zdobywają slota tylko ci którzy na niego wcześniej długo i ciężko pracowali nawet na tego z roll down. Nic nie ma za darmo. Aby coś osiągnąć trzeba o tym najpierw pomyśleć, wyobrazić to sobie określając jako cel. Następnie trzeba w to mocno uwierzyć a później zacząć z uporem dążyć do tego (czyt. konsekwentnie pracować). Następstwem tego prędzej czy później będzie to, że osiągniesz to co chciałeś i nie ważne jaka drogą. Przecież liczy się efekt końcowy.

W głębokiej przenośni „Nikt z nas nie będzie Janem Frodeno on jest tylko jeden ale każdy z nas gdy tego zapragnie może się ścigać z nim na tej samej trasie podczas Mistrzostw Świata gdziekolwiek na świecie np. na Hawajach a nie tylko po ulicach Gdyni.”

Podziękowania.

Dziękuję wszystkim za kibicowanie, oraz graty i wasze wpisy na FB. To bardzo miłe. Z wieloma z was nie miałem kontaktu od kilkudziesięciu lat i to nie jest żart 😊 Pozdrawiam serdecznie wszystkich tych którzy trzymali za mnie kciuki oraz jeszcze goręcej tych którzy ich nie trzymali….

Podkreślam, że amatorski triathlon uprawiam dla siebie to moja pasja i przy okazji sposób samorealizacji ale zapożyczając hasło od mojego znajomego blogera poniekąd dbamosiebienietylkodlasiebie  a jak się jeszcze czasem wspólnie uda to również swoje starty w działalności charytatywnej dedykuję na rzecz wrocławskiej Fundacji Potrafię Pomóc i jej podopiecznych.

Pamiętajcie Karma wraca. 

Do usłyszenia !

Allez.