„Strategia mistrza” Lance Armstrong

By regie young | 6 listopada, 2015 | Category Wydarzenia

„Strategia mistrza”

Niedawno wszedł na ekrany kin kontrowersyjny film o upadłym micie, czyli historii Lance’a Armstronga, który stał się antybohaterem ? W związku z pojawieniem się znów tego tematu na świeczniku chciałbym podzielić się swoją opinią w sprawie Lance’a i całej jego tragicznej historii.

Udokumentowanych faktów, a także mitów dotyczących winy i dopingowego procederu ukazało się ostatnimi laty w mediach mnóstwo, a nawet jak już wspomniałem powyżej powstał film fabularny.

Chciałbym się wcielić w rolę „Adwokata Diabła” i skupić na faktach przemawiających pomimo wszystko za obroną jego osoby.

Wstęp:

Lance był, jest i będzie dla mnie zawsze inspiracją. Pewnie dla miliona ludzi z wielu powodów również nią nadal pozostanie. Miałem okazję spełnić swoje małe marzenie i spotkałem go jeszcze jako czynnego kolarza na jednym z ostatnich w jego karierze etapów Wielkiej Pętli. Tego dnia finisz usytuowany był w mieście Colmar w Alzacji. Warunki jak na koniec lipca były fatalne. Niska temperatura, lejący deszcz, a w wyższych partiach Vogezów mgła ograniczająca widoczność do 100m. Każdy kto choć raz miał okazję przejechać kilka kilometrów na rowerze w podobnych warunkach może dopiero sobie wyobrazić co czuje kolarz, który spędza podczas takiej pogody ponad 5 godzin na siodełku ! Pomimo tak nie sprzyjającej aury na mecie oczekiwało mnóstwo kibiców. To właśnie między innymi charakteryzuje TDF, który bez dwóch zdań jest największym wyścigiem kolarskim na naszym globie. Oczywiście w tym oczekującym tłumie była również moja skromna osoba oraz mój kolega. Razem dnia poprzedniego przejechaliśmy ( niestety ) samochodem 1200 km, aby zobaczyć na żywo naszego idola i konkurujących z nim „herosów”. Po minięciu mety przez czołówkę ustawiliśmy się przy autokarze ekipy ASTANA w której wówczas startował L.A. i Alberto Contador. Jednak my czekaliśmy tylko na Lance’a. Oczywiście nie ujmując nic Hiszpanowi. Widziałem jak po przyjeździe Amerykanin ledwo schodzi z roweru. Umordowany, przemoczony do suchej nitki, cały siny z zimna, zniknął z naszych oczu wchodząc do autokaru swojego teamu. Ja, mój kumpel i setka innych fanów mokła w rzęsistym deszczu przebierała nogami z zimna i czekała cierpliwie przy barierce okalającej autobus. Po paru minutach dało się wyczuć wśród tłumu zwątpienie, że Teksańczyk będzie miał jeszcze ochotę wystawić nos i pomachać zgromadzonym, a co dopiero wyjść do kibiców i rozdać parę autografów. Przyznam, że ja nie zwątpiłem ani na chwilę. Przecież po to w końcu przyjechałem z Polski.

Lance wywiązujący się z roli ikony.

Miałem rację bo i tym razem Lance mnie „nie zawiódł” ! Przebrany w suche rzeczy wyszedł do zgromadzonych ludzi, rozdał kilka autografów ze swoim zdjęciem oraz zatrzymał sie przy kilku osobach aby zamienić kilka słów. Znalazł czas również dla mnie ! Zatrzymał się gdyż zobaczył że wyciągam w jego kierunku 2 egzemplarze jego książek pod wielo znaczącym tytułem „ Liczy się każda sekunda”. Zapytał mnie skąd jestem i czy przyjechałem tu na rowerze ( miałem na sobie kask rowerowy i strój kolarski gdyż do Colmaru przyjechaliśmy na rowerach z pobliskiego Strasburga )? Przytaknąłem choć nie była to do końca prawda. Amerykanin wziął książki i podpisał je swoim markerem. Grzecznie jak mały chłopiec podziękowałem i życzyłem mu powodzenia, a on krótko odparł że to żaden problem i dziękuje. Zaraz jak zniknął z moich oczu pobiegłem do Marka krzycząc, że obaj mamy to o czym tak po cichu marzyliśmy!

System.

Ten dzień zostanie w mojej pamięci i na pewno nie wymaże go z niej cała ta wielka afera dopingowa. Spoglądając trzeźwo na całość tej sprawy. Muszę jednak przyznać, że w tym wypadku trudno mi jest zachować obiektywizm. Nikt chyba nie jest w stanie zaprzeczyć i podważyć tezy, że system, w którym kwitły praktyki dopingowe, był wszędzie taki sam lub podobny ? A może wciąż funkcjonuje tylko perfekcyjniej ? Nadal tkwią w nim w większości ci sami ludzie: od zawodników, prawników, sponsorów, osób zarządzających w drużynach, federacjach oraz UCI. Zadać należy sobie podstawowe pytanie. Jeśli doping był tak powszechny, to kto i jak z nim walczył ? Dlaczego nikt władny nie zatrzymał tego procederu ? W tym czasie wszyscy zawodowcy się dopingowali, a przynajmniej większość. Nie mam żadnych wątpliwości. To również władze muszą wziąć za to część odpowiedzialności i ponieść tego konsekwencje. Pytanie tylko czy w ogóle to kiedyś nastąpi ? Jak widać obecne władze UCI nie brały i nie biorą pod uwagę żadnych dymisji, a przecież to w większości za ich kadencji Armstrong odnosił największe „ sukcesy” .

Czy to wszystko nie zakrawa obłudą i zakłamaniem ??? Przecież gdyby sprawdzono wszystkich zwycięzców poszczególnych wyścigów kolarskich na przestrzeni ostatnich 30 lat to prawda mogła by się okazać druzgocąca dla całego środowiska kolarskiego i prawdopodobnie dla wszystkich wytrzymałościowych dyscyplin sportowych. Postać kultowa, która była ikoną, wzorem, inspiracją i natchnieniem dla wielu ludzi, która dodawała sił, powodowała, że upadli powstawali została zniszczona i napiętnowana. Na kim mają się wzorować młodzi ludzie ??? Czy na tych, których jeszcze nie złapano ???

Wnioski.

Każdemu pozostawiam tą całą sprawę własnemu sumieniu i ocenie. Raz jeszcze podkreślam, że moja ocena z pewnością jest subiektywna ponieważ kolarstwo to jedna z moich ulubionych dyscyplin i poniekąd czuję się oszukany, ale nie tylko przez samego Lance’a lecz przez cały sport „zawodowy” i ludzi nim zarządzających !!!

Poniżej znalazłem w archiwach część ciekawego wywiadu z Darkiem Baranowskim, którego bardzo szanuję. Darek jest jednym z naszych najlepszych kolarzy w historii, który miał okazję starować w jednym peletonie z Armstrongiem.

Warto przeanalizować słowa Darka gdyż jemu nie zostały nigdy postawione żadne zarzuty i nie ma on interesu w tym aby oskarżać drugą stronę w celu uniknięcia lub zmniejszenia ciążącej nad nim kary.

Red. Nie uznaje pan zeznań świadków takich jak Floyd Landis, Tyler Hamilton, George Hincapie za wiarygodne? Dariusz Baranowski: Nie wierzę w opowieści o tym, że ktoś był przez długi okres zmuszany do zażywania jakichś zabronionych środków. Jeśli chodzi o samego Armstronga, to nie wiem, czy stosował doping. Trudno mi się wypowiedzieć kategorycznie. Wiem, że przeszedł setki testów antydopingowych, był kontrolowany często, niekiedy po każdym etapie. I nigdy nic nie wykryto.

Red. Rozumiem, że w trakcie pana wspólnych startów z Armstrongiem w US Postal nie wydarzyło się nic podejrzanego, co mogłoby sugerować niedozwolone praktyki? Dariusz Baranowski: Nie. Jeździłem z nim w 1998 roku, potem odszedłem do Banesto, a w US Postal zmieniły się częściowo osoby zarządzające grupą, więc nie wiem, co się potem działo. Z Armstrongiem rozmawialiśmy wiele razy, był kontaktowy, życzliwy. Nawet potem, gdy przeniosłem się do Banesto, to spotykając się na wyścigach zawsze wymienialiśmy kilka zdań. Wiem, że naprawdę ciężko trenował i doszedł do wszystkich zwycięstw przede wszystkim swoją pracą. Jestem dumny, że mogłem go poznać.

Red. Pana zdaniem po dyskwalifikacji Armstronga słusznie nie przyznano triumfów w Wielkiej Pętli nikomu innemu? Wtedy w czołówce było wielu dopingowiczów. Dariusz Baranowski: Nie ma znaczenia to, co jest zapisane na papierze. Dla mnie i pewnie dla wielu innych osób to Armstrong pozostanie siedmiokrotnym zwycięzcą Tour de France.

Red. To dobrze, że w ogóle zajęto się sprawą Amerykanina? Powinniśmy kontynuować badania dotyczące przełomu wieków? Dariusz Baranowski: Już dawno należało się od tego odciąć. Nie uważam, by wydarzenia dotyczące Lance’a traktowano jako walkę z dopingiem. To akcja wymierzona przeciwko konkretnej osobie, w której pewnie chodzi również o duże pieniądze. Dla mnie walka z dopingiem dotyczy teraźniejszości i sprawdzania peletonu teraz, a nie grzebania w wydarzeniach sprzed wielu lat. Jeśli zaczniemy badać jeszcze dalej, to kto wie, czego się doszukamy. Lepiej to zostawić.

Darek Baranowski m.in. 12. miejsce – w Tour de France 1998 r

Comments are currently closed.